
zaterdag, februari 17, 2007
Reacties op de World Press Photo van het jaar
Samir Mohdad (Arab Images Foundation) blijkt niet erg gecharmeerd van de winnende foto van Spencer Platt bij World Press Photo. Hij spreekt er schande van dat het conflict in Libanon (in zijn woorden) "door de jury wordt gereduceerd tot een ironische foto" en vindt de keuze voor Platt's foto "een belediging voor alle fotojournalisten die hun leven waagden om deze oorlog vast te leggen". Mohdad wordt bijgevallen door Mark Sealy, directeur van de 'Association of Black Photographers' die de foto afdoet als een beeld uit een modereportage en nog wat extra modder gooit naar de jury die volgens hem last had van een overschot aan het mannelijk geslachtshormoon testosteron. Ook Stanley Greene (fotograaf Agence Vu) doet een duit in het zakje door te spreken van "een belediging van het Libanese volk en alle fotojournalisten". Hij vindt de winnende foto een "perverse uiting van popjournalistiek", die ook bij het filmfestival van Cannes had kunnen worden gemaakt.
De genoemde critici zijn zo te lezen niet behept met een groot gevoel voor ironie (een uitingsvorm die ze smalend afdoen als 'typisch Europees'). Naar hun mening had een winnende foto bol moeten staan van ellende (met liefst veel kinderlijkjes?) Er is duidelijk sprake van een cultuurverschil tussen hoe (blanke) westerse fotojournalisten en juryleden foto's (en die van Platt in het bijzonder) beoordelen, en de manier waarop Arabische en Afro-Amerikaanse fotojournalisten en opiniemakers tegen foto's aankijken. Uit hun gekrenkte en felle woorden valt op te maken dat zij zichzelf en de oorlogsslachtoffers miskend en niet serieus genoemen voelen. Het lijkt mij een tamelijk overtrokken en ook onterechte reactie van de genoemde personen. Smaken verschillen, en wie het ironische contrast in de winnende foto misverstaat als een minachting van de oorlogsgetroffenen en de eigen beroepsgroep van fotojournalisten doet er misschien goed aan zich ook eens in de westerse denkwereld te verdiepen, in plaats van onheuse verwijten naar de hoofden van de juryleden te slingeren. Dat krijg je ervan als mensen zichzelf te serieus nemen, subtiele ironie niet begrijpen en zichzelf snel gekwetst voelen. Een jaartje in Londen en veel thee drinken met Martin Parr is misschien een remedie.
Jurylid Jean Francois Leroy, directeur van het fotofestival van Perpignan en jurylid bij WPP, werpt de verwijten van de eerder genoemde personen verre van zich. Zijn woorden samengevat: "Ieder heeft het recht om het niet met de jury eens te zijn, maar het getuigt van weinig respect om zulke grove woorden te gebruiken en de juryleden zo ongenadig aan te vallen".
Hieronder de volledige reacties.
-
When I discovered the World Press Photo of the Year 2006, my first reaction was; “what a shame!” The more I look at this picture, the more I feel bad about the reputation of this noble institution and I ask myself: What was the motivation of the jury when they made their final choice? Is it a kind of bad taste irony?
Humanly talking, I agree that Lebanon offers very strange unrealistic situations. There is no doubt about it, this picture shows a certain reality. But resuming this deadly war in this kind of a unique picture is completely out of any common sense and ethics. It is an insult to the face of all the photojournalists risking their lives by covering this horrible war.
From a technical point of view, this picture is not well composed, it looks like any amateur photography and don’t express any kind of imaging language. It’s a first level capturing information with no emotional approach. Taking advantage of the figurants naivety to promote a satiric feeling.
I wonder what will be the opinion of those youngest people showed in this picture, especially when there faces will be published on the first pages of all the international printed supports and they will become the symbol of this nasty war around the world.
I think at the long run this photo of the year will be badly hurting the standing of the world press photo competition. Professionally talking, it is not an extraordinary photo!
Samer Mohdad
Arab Images Foundation
-
It's a simple fact that this year's winner is a fashion shoot. It clearly shows the current state of affairs with how the west has come to regard conflict. In all cases it has to reflect consumer culture. The focus of the image has nothing to do with the situation in Lebanon. It clearly is a selection that has testosterone on the agenda rather than any attempt to convey the harsh politics, no matter what side of the divides you may rest your point of view. It's not amazing to think that this kind of image wins WPP. It's clear that something about the nature of the committee is reflected through this choice.
Mark Sealy
Director of Autograph ABP.
-
Pop journalism and the shame of it .....
The winning photo is an insult not just to the Lebanese people but to the photojournalists who covered the war, it reduces our efforts to being at Cannes and the perverse attitude of pop journalism.
Stanley Greene
Photographer Agence VU
-
Tu critiques de manière très excessive le choix du jury du World Press dont j’étais l’un des jurés.
En ce qui concerne ce choix, je trouve que tu manques de respect pour les décisions d’un jury qui comportait quelques personnalités du monde de la photo (je ne parle pas de moi !) tout à fait indiscutables. Regarde notre sélection, tu verras que les événements du Liban y sont très largement représentés.
Alors je tiens à te dire que je trouve tes propos tout à fait insultants pour ce jury dont j’ai eu le privilège de faire partie.
Je ne suis pas autorisé à te dire si j’ai défendu ou non cette photo... Mais je veux que tu saches que je me sens profondément blessé par ton mail, et par ta dénégation à ce choix d’une image qui ne correspond pas à tes goûts...
Tu as parfaitement le droit de ne pas aimer cette image. Mais remettre ainsi en cause nos décisions est profondément blessant.
Sincèrement désolé.
Jean-Francois Leroy
Images-Evidence – Visa pour l’Image
De genoemde critici zijn zo te lezen niet behept met een groot gevoel voor ironie (een uitingsvorm die ze smalend afdoen als 'typisch Europees'). Naar hun mening had een winnende foto bol moeten staan van ellende (met liefst veel kinderlijkjes?) Er is duidelijk sprake van een cultuurverschil tussen hoe (blanke) westerse fotojournalisten en juryleden foto's (en die van Platt in het bijzonder) beoordelen, en de manier waarop Arabische en Afro-Amerikaanse fotojournalisten en opiniemakers tegen foto's aankijken. Uit hun gekrenkte en felle woorden valt op te maken dat zij zichzelf en de oorlogsslachtoffers miskend en niet serieus genoemen voelen. Het lijkt mij een tamelijk overtrokken en ook onterechte reactie van de genoemde personen. Smaken verschillen, en wie het ironische contrast in de winnende foto misverstaat als een minachting van de oorlogsgetroffenen en de eigen beroepsgroep van fotojournalisten doet er misschien goed aan zich ook eens in de westerse denkwereld te verdiepen, in plaats van onheuse verwijten naar de hoofden van de juryleden te slingeren. Dat krijg je ervan als mensen zichzelf te serieus nemen, subtiele ironie niet begrijpen en zichzelf snel gekwetst voelen. Een jaartje in Londen en veel thee drinken met Martin Parr is misschien een remedie.
Jurylid Jean Francois Leroy, directeur van het fotofestival van Perpignan en jurylid bij WPP, werpt de verwijten van de eerder genoemde personen verre van zich. Zijn woorden samengevat: "Ieder heeft het recht om het niet met de jury eens te zijn, maar het getuigt van weinig respect om zulke grove woorden te gebruiken en de juryleden zo ongenadig aan te vallen".
Hieronder de volledige reacties.
-
When I discovered the World Press Photo of the Year 2006, my first reaction was; “what a shame!” The more I look at this picture, the more I feel bad about the reputation of this noble institution and I ask myself: What was the motivation of the jury when they made their final choice? Is it a kind of bad taste irony?
Humanly talking, I agree that Lebanon offers very strange unrealistic situations. There is no doubt about it, this picture shows a certain reality. But resuming this deadly war in this kind of a unique picture is completely out of any common sense and ethics. It is an insult to the face of all the photojournalists risking their lives by covering this horrible war.
From a technical point of view, this picture is not well composed, it looks like any amateur photography and don’t express any kind of imaging language. It’s a first level capturing information with no emotional approach. Taking advantage of the figurants naivety to promote a satiric feeling.
I wonder what will be the opinion of those youngest people showed in this picture, especially when there faces will be published on the first pages of all the international printed supports and they will become the symbol of this nasty war around the world.
I think at the long run this photo of the year will be badly hurting the standing of the world press photo competition. Professionally talking, it is not an extraordinary photo!
Samer Mohdad
Arab Images Foundation
-
It's a simple fact that this year's winner is a fashion shoot. It clearly shows the current state of affairs with how the west has come to regard conflict. In all cases it has to reflect consumer culture. The focus of the image has nothing to do with the situation in Lebanon. It clearly is a selection that has testosterone on the agenda rather than any attempt to convey the harsh politics, no matter what side of the divides you may rest your point of view. It's not amazing to think that this kind of image wins WPP. It's clear that something about the nature of the committee is reflected through this choice.
Mark Sealy
Director of Autograph ABP.
-
Pop journalism and the shame of it .....
The winning photo is an insult not just to the Lebanese people but to the photojournalists who covered the war, it reduces our efforts to being at Cannes and the perverse attitude of pop journalism.
Stanley Greene
Photographer Agence VU
-
Tu critiques de manière très excessive le choix du jury du World Press dont j’étais l’un des jurés.
En ce qui concerne ce choix, je trouve que tu manques de respect pour les décisions d’un jury qui comportait quelques personnalités du monde de la photo (je ne parle pas de moi !) tout à fait indiscutables. Regarde notre sélection, tu verras que les événements du Liban y sont très largement représentés.
Alors je tiens à te dire que je trouve tes propos tout à fait insultants pour ce jury dont j’ai eu le privilège de faire partie.
Je ne suis pas autorisé à te dire si j’ai défendu ou non cette photo... Mais je veux que tu saches que je me sens profondément blessé par ton mail, et par ta dénégation à ce choix d’une image qui ne correspond pas à tes goûts...
Tu as parfaitement le droit de ne pas aimer cette image. Mais remettre ainsi en cause nos décisions est profondément blessant.
Sincèrement désolé.
Jean-Francois Leroy
Images-Evidence – Visa pour l’Image
Labels: World Press Photo
James Nachtwey - The Sacrifice

Gisteren is in de Newyorkse galerie 401 Projects een tentoonstelling geopend van foto's van James Nachtwey, met als titel "The Sacrifice".
Beelden van medisch personeel dat gruwelijke verwondingen behandelt in Irak, terwijl de angst op de gezichten van de gewonde soldaten te lezen is. Zij worden afgewisseld door foto's van jonge door amputaties getekende veteranen die terug in de Verenigde Staten proberen een nieuw leven op te bouwen.
Nachtwey over zijn expositie: "Dit zijn de werkelijke schadeposten van de oorlog. Het geld dat de oorlog kost is één ding, maar de gewonden en de gesneuvelden, zij vormen het werkelijke verlies. Het is belangrijk dat aan onze landgenoten duidelijk wordt gemaakt welke offers er worden gebracht. Het gaat voornamelijk om jonge mensen, tussen de 20 en 30 jaar oud, atletische actieve jongeren die een groot verlies te verwerken hebben gekregen en toch verder willen met hun leven."
Sinds de invasie in Irak in maart 2003 zijn 3125 Amerikaanse militairen gesneuveld en 23.417 gewondgeraakt, volgens gegevens van het Pentagon. Nu de oorlog al bijna 4 jaar voortduurt heeft de publieke opinie in de V.S. zich grotendeels tegen de oorlog gekeerd.
Onderdeel van de tentoonstelling is een paneel van bijna 11 meter breed dat bestaat uit 60 foto's die werden gemaakt in een veldhospitaal in Irak. Volgens Nachtwey geeft dit de sfeer van bijna-chaos weer die er in de E.R. heerst.
Er zijn echter ook vrolijker beelden: een veteraan in de V.S. die oefeningen doet na het joggen met zijn beenprothese, en een andere soldaat met twee beenprotheses en een armprothese, die zijn beurt afwacht bij een golf-oefenbaan.
Nachtwey bracht als fotograaf twee maanden door in het Iraakse veldhospitaal en zegt daar vooral veel beenamputaties te hebben gezien: "Dat is de kenmerkende verwonding in deze oorlog."
In 2003 leerde hij als slachtoffer de medische zorg in deze oorlog kennen toen hij gewond raakte door granaatscherven. "Ik was aan de verkeerde kant van de zorg beland" aldus Nachtwey. "Ditmaal heb ik de andere kant van het verhaal minutieus kunnen volgen."
Veel van de foto's zijn gemaakt in opdracht van National Geographic Magazine en verschenen in december in dat tijdschrift. De tentoonstelling is te bekijken tot en met 8 april. De opbrengst gaat naar 2 liefdadigheidsinstellingen voor oorlogsveteranen.
donderdag, februari 15, 2007
VII zoekt personeel
We need your help in finding some great image/feature sales people to support our current growth.
These open positions will be located in Paris and/or New York.
If interested, send your resumes and references to sarah@viiphoto.com (all submissions will be handled confidentially).
Thanks.
Frank Evers Managing Director, VII Photo
These open positions will be located in Paris and/or New York.
If interested, send your resumes and references to sarah@viiphoto.com (all submissions will be handled confidentially).
Thanks.
Frank Evers Managing Director, VII Photo
Foto's Wiebke Wilting bij News Photo
Is toerisme goed voor een land als Zuid-Afrika of wordt de prachtige natuur bedoeld of onbedoeld aangetast door de reizigers? De eco-toerist viert vakantie, zoals de lokalen dagelijks leven. De balans van de natuur en het respecteren van de lokale gewoontes zijn daarbij belangrijke thema's. Fotografe Wiebke Wilting woonde een jaar in Zuid-Afrika en heeft in die periode een reportage gemaakt over eco-toerisme in Lesotho en the Wild Coast.
Van 23 februari tot en met 29 maart te zien bij galerie News Photo, Haarlemmerstraat 24-26 te Amsterdam.
Van 23 februari tot en met 29 maart te zien bij galerie News Photo, Haarlemmerstraat 24-26 te Amsterdam.
"Fotografen zijn net hoeren"
Professional photographers are like hookers: at first we started doing it because we liked it and it felt good, then we kept doing it but only for our friends, and now we're still doing it but are charging money for doing it!
Dean Collins
Dean Collins
Fuji ontwikkelt bling bling papier
Met vooruitziende blik had Fujifilm/topman Shigehiro Nakajima het in Tilburg al anderhalf jaar geleden beweerd. 'De toekomst van Fuji-fotopapier is niet donker.' Gisteren werd de eerste vracht verscheept van het allernieuwste in eigen huis ontwikkelde fotopapier Pearl, dat vanwege de briljante schittering en reflectie al bling bling papier heet.
Fujifilm Tilburg mag Pearl zelf wereldwijd introduceren bij haar klanten. Daartoe reist Fujifilm medio maart af naar de internationale fotovakbeurs PMA in Las Vegas, waar de professionele crème de la crème in de fotografie kennis kan maken met Pearl. De papiersoort leent zich bij uitstek voor portret- reclame- en architectuurfotografie. Via de fotolaboratoria kan de vakfotografie er over beschikken. Maar ook amateurfotografen kunnen straks bij de afdrukcentrales hun foto's op Pearl laten afdrukken.
Fuji noemt Pearl uniek, omdat er gebruik is gemaakt van paarlemoeren minieme micadeeltjes in de drager van het papier. Die deeltjes zorgen ervoor dat de foto's een zilverwitte, metaalachtige haarscherpe glans vertonen. Volgens Fuji wordt steeds duidelijker dat digitale opnames op harde schijf of dvd kwetsbaar zijn. "De schijf kan crashen, en na verloop van tijd verdwijnen opnames. Afdukken op dit papier blijven gegarandeerd zeventig jaar goed."
De Tilburgse wethouder Hans Janssen van economische zaken roemde de innovatieve kracht van Fuji. Hij wees ook op de advertenties in de plaatselijke krant van zaterdag, die veertig vacatures bij Fuji melden. Een jaar geleden kondigde Fuji nog aan enkele honderden medewerkers te moeten ontslaan.
Bron Brabants Dagblad
Fujifilm Tilburg mag Pearl zelf wereldwijd introduceren bij haar klanten. Daartoe reist Fujifilm medio maart af naar de internationale fotovakbeurs PMA in Las Vegas, waar de professionele crème de la crème in de fotografie kennis kan maken met Pearl. De papiersoort leent zich bij uitstek voor portret- reclame- en architectuurfotografie. Via de fotolaboratoria kan de vakfotografie er over beschikken. Maar ook amateurfotografen kunnen straks bij de afdrukcentrales hun foto's op Pearl laten afdrukken.
Fuji noemt Pearl uniek, omdat er gebruik is gemaakt van paarlemoeren minieme micadeeltjes in de drager van het papier. Die deeltjes zorgen ervoor dat de foto's een zilverwitte, metaalachtige haarscherpe glans vertonen. Volgens Fuji wordt steeds duidelijker dat digitale opnames op harde schijf of dvd kwetsbaar zijn. "De schijf kan crashen, en na verloop van tijd verdwijnen opnames. Afdukken op dit papier blijven gegarandeerd zeventig jaar goed."
De Tilburgse wethouder Hans Janssen van economische zaken roemde de innovatieve kracht van Fuji. Hij wees ook op de advertenties in de plaatselijke krant van zaterdag, die veertig vacatures bij Fuji melden. Een jaar geleden kondigde Fuji nog aan enkele honderden medewerkers te moeten ontslaan.
Bron Brabants Dagblad
Gael Turine wint beurs
Het Belgisch Fonds voor Roeping heeft een beurs ter waarde van 25.000 euro toegekend aan de jonge Belgische fotojournalist Gael Turine. Hij krijgt het bedrag las bijdrage voor het voltooien van zijn project “NO-RETURN – Faith and animism along the Atlantic slave route”.
De beurs wordt jaarlijks toegekend aan een jonge documentairefotograaf.
De beurs wordt jaarlijks toegekend aan een jonge documentairefotograaf.
woensdag, februari 14, 2007
PZC vs Honhoff: "Helpers weg, derde ronde"
Onlangs won fotojournalist Pieter Honhoff een rechtszaak van de PZC, die 18.000 foto's van hem had laten verdwijnen. De PZC werd veroordeeld tot het betalen van een schadevergoeding van € 175.000 plus rente en kosten. De PZC voldeed niet aan het vonnis, waarop Honhoff beslag liet leggen op rekeningen van de PZC. In kort geding eiste de PZC dat het vonnis niet uitgevoerd hoefde te worden.
In kort geding heeft de rechter gisteren bepaald dat de PZC wel dient te betalen, maar dat Honhoff een bankgarantie dient te geven over het bedrag van de schadevergoeding. Dit voor het geval dat de PZC in hoger beroep de zaak alsnog zou winnen. Tevens werd Honhoff veroordeeld tot het betalen van de kosten van het kort geding. De advocaat van Honhoff overweegt tegen dit vonnis in beroep te gaan.
Intussen heeft Burafo (Stichting tot bescherming en handhaving van foto-auteursrechten) aangeboden de zaak voor Honhoff in hoger beroep te zullen gaan bevechten.
Bron: Zee Tee Vee.
In kort geding heeft de rechter gisteren bepaald dat de PZC wel dient te betalen, maar dat Honhoff een bankgarantie dient te geven over het bedrag van de schadevergoeding. Dit voor het geval dat de PZC in hoger beroep de zaak alsnog zou winnen. Tevens werd Honhoff veroordeeld tot het betalen van de kosten van het kort geding. De advocaat van Honhoff overweegt tegen dit vonnis in beroep te gaan.
Intussen heeft Burafo (Stichting tot bescherming en handhaving van foto-auteursrechten) aangeboden de zaak voor Honhoff in hoger beroep te zullen gaan bevechten.
Bron: Zee Tee Vee.
Edwin Smulders stapt in bladenmarkt
Paparazzo Edwin Smulders heeft samen zijn vader Peter Smulders en hoofdredacteur Jurgen Gommeren het gadgetblad Stuff en het autosportblad F1 Racing overgenomen. Het drietal is bezig met nog meer bladen.
Smulders is niet van plan zijn werk als fotograaf op te geven. Hij zegt zijn contacten in de wereld van de bekende Nederlanders wel te gebruiken om de bladen een gezicht te geven.
Smulders is niet van plan zijn werk als fotograaf op te geven. Hij zegt zijn contacten in de wereld van de bekende Nederlanders wel te gebruiken om de bladen een gezicht te geven.
Jerry's Quote of The Day II
Het niveau valt me tegen, ik had veel betere dingen verwacht. Vooral bij de sport. Alle bobsleeërs vanuit dezelfde positie. Voetbal, hetzelfde verhaal. Je ziet nu goed hoe wij als fotojournalisten in onze bewegingsvrijheid worden beperkt.
Jerry Lampen over de inzendingen bij World Press Photo, in De Journalist
Jerry Lampen over de inzendingen bij World Press Photo, in De Journalist
Labels: Jerry Lampen, World Press Photo
dinsdag, februari 13, 2007
Jerry's Quote of The Day
Ik heb heel veel mooie foto's gemaakt. In mijn hoofd.
Jerry Lampen
Jerry Lampen
maandag, februari 12, 2007
World Press Photo: "Veel liefs uit Brazilië"
De World Press Photo organisatie maakte vandaag gedetailleerde gegevens bekend over de inzenders voor de competitie. Het totaal ingestuurde foto's bedraagt 78.083, gemaakt door 4460 fotografen uit 124 landen.
Opmerkelijk is het sterk gestegen aantal inzendingen uit Zuid-Amerika: 121 Brazilianen (2,7 procent van het aantal deelnemers) waren goed voor meer dan 14.000 ingestuurde foto's, zo'n 18 procent van het totaal! Wellicht is het een idee om volgend jaar een maximum aantal foto's per deelnemer in te stellen?
En dan nog iets: een onbekend aantal fotografen blijkt slechts voor de vorm foto's in te sturen, enkel en alleen om het World Press Photo-jaarboek gratis toegestuurd te krijgen.
Dat zijn feiten die de juichende cijfers van de organisatie wel in een ander daglicht plaatsen.
Opmerkelijk is het sterk gestegen aantal inzendingen uit Zuid-Amerika: 121 Brazilianen (2,7 procent van het aantal deelnemers) waren goed voor meer dan 14.000 ingestuurde foto's, zo'n 18 procent van het totaal! Wellicht is het een idee om volgend jaar een maximum aantal foto's per deelnemer in te stellen?
En dan nog iets: een onbekend aantal fotografen blijkt slechts voor de vorm foto's in te sturen, enkel en alleen om het World Press Photo-jaarboek gratis toegestuurd te krijgen.
Dat zijn feiten die de juichende cijfers van de organisatie wel in een ander daglicht plaatsen.
zondag, februari 11, 2007
Lezing Jan Banning in Zwolle
In het kader van de World Press Photo tentoonstelling in Zwolle zal er op woensdagavond 14 februari een lezing gegeven worden in de Broerenkerk door de Nederlandse fotograaf Jan Banning.
In de lezing zal hij ingaan op het fenomeen ‘World Press Photo’: de geschiedenis, de uitgangspunten, de jurering, etc, en daarna bespreekt hij de voortgang van zijn project Het Bureau. Dit foto-/tekstproject is een vergelijkend cultuuronderzoek naar de symboliek van de staatsmacht. Onderwerp is de ambtenarij, de bureaucratie: dit is de alledaagse vorm van staatsmacht, de vorm waarmee de burger gewoonlijk wordt geconfronteerd.
De fotograaf brengt ambtenaren achter hun bureau in beeld - op alle niveaus: van gouverneur tot dorpsklerk, van belastingdienst en archieven tot politiebureaus.
Het project zal een tiental landen op diverse continenten beslaan, die samen een divers en representatief beeld geven van de wereld van de bureaucratie. Tot nu toe zijn er vijf gezamenlijke hoofdstukken voltooid: India, Rusland (Siberië), Bolivia, Liberia en Jemen; sinds juni 2006 werkt hij aan het hoofdstuk ‘Frankrijk’.
De lezing vindt plaats op woensdag 14 februari in de Broerenkerk. Aanvang 20.00 uur, de entree bedraagt € 7,50 (inclusief de entree voor de tentoonstelling). De kerk is vanaf 19.30 uur open. U vindt de kerk in het vrijwel geheel autovrije centrum van de Zwolse binnenstad.
In de lezing zal hij ingaan op het fenomeen ‘World Press Photo’: de geschiedenis, de uitgangspunten, de jurering, etc, en daarna bespreekt hij de voortgang van zijn project Het Bureau. Dit foto-/tekstproject is een vergelijkend cultuuronderzoek naar de symboliek van de staatsmacht. Onderwerp is de ambtenarij, de bureaucratie: dit is de alledaagse vorm van staatsmacht, de vorm waarmee de burger gewoonlijk wordt geconfronteerd.
De fotograaf brengt ambtenaren achter hun bureau in beeld - op alle niveaus: van gouverneur tot dorpsklerk, van belastingdienst en archieven tot politiebureaus.
Het project zal een tiental landen op diverse continenten beslaan, die samen een divers en representatief beeld geven van de wereld van de bureaucratie. Tot nu toe zijn er vijf gezamenlijke hoofdstukken voltooid: India, Rusland (Siberië), Bolivia, Liberia en Jemen; sinds juni 2006 werkt hij aan het hoofdstuk ‘Frankrijk’.
De lezing vindt plaats op woensdag 14 februari in de Broerenkerk. Aanvang 20.00 uur, de entree bedraagt € 7,50 (inclusief de entree voor de tentoonstelling). De kerk is vanaf 19.30 uur open. U vindt de kerk in het vrijwel geheel autovrije centrum van de Zwolse binnenstad.
Eindelijk: Capa in het Joods Historisch Museum
Al maanden geleden op deze website aangekondigd en misschien was u het al vergeten, maar over ruim een week opent in het Joods Historisch Museum dan eindelijk het Capa retrospectief.
Deze tentoonstelling geeft een breed overzicht van het werk van Robert Capa (1913-1954), de legendarische oorlogsfotograaf en grondlegger van de moderne fotojournalistiek. Zijn foto’s van de Spaanse Burgeroorlog en D-day staan in ieders geheugen gegrift en hebben ons beeld van de twintigste-eeuwse geschiedenis bepaald.
Capa werd door Franse, Engelse en Amerikaanse fototijdschriften uitgezonden naar alle grote militaire conflicten van zijn tijd. Al in 1938, na de publicatie van zijn foto’s van de Spaanse Burgeroorlog, riep de Britse Picture Post hem uit tot ‘the greatest war photographer in the world’. Capa fotografeerde gevechtsacties aan de frontlinies, maar bracht ook het leed van de burgerbevolking in beeld. Als geen ander had hij oog voor de verwoestende invloed van oorlog op het leven van gewone mensen. Zijn foto’s zijn soms hard en confronterend, maar vaker subtiel en ontroerend. Als sociaal bewogen fotograaf én als overtuigd antifascist beschouwde Capa zijn fotografie vooral als een wapen in de strijd tegen onrecht, vervolging en onderdrukking. Zijn grootste wens was, zoals hij zei, ‘een werkloos oorlogsfotograaf te worden’.
De tentoonstelling is samengesteld door MAGNUM, het beroemde fotobureau dat mede door Capa werd opgericht.
Tegelijkertijd in het JHM een tentoonstelling van fotografe Eva Besnyö, net als Capa van Hongaars-joodse afkomst. Als kinderen woonden zij in dezelfde straat in Boedapest. Later, in 1931, kwamen zij elkaar weer tegen in Berlijn. Capa arriveerde in 1931, als politiek vluchteling voor het dictatoriale rechtse bewind van Miklós Horthy in Hongarije. Op aanraden van Besnyö begon hij ook te fotograferen en hij kreeg van haar een introductie bij fotopersbureau Dephot. Het werd de start van zijn glansrijke carrière als fotojournalist.
Vanaf 23 februari tot en met 20 mei 2007, dagelijks van 11.00-17.00 uur.
Joods Historisch Museum
Nieuwe Amstelstraat 1
Amsterdam
Deze tentoonstelling geeft een breed overzicht van het werk van Robert Capa (1913-1954), de legendarische oorlogsfotograaf en grondlegger van de moderne fotojournalistiek. Zijn foto’s van de Spaanse Burgeroorlog en D-day staan in ieders geheugen gegrift en hebben ons beeld van de twintigste-eeuwse geschiedenis bepaald.
Capa werd door Franse, Engelse en Amerikaanse fototijdschriften uitgezonden naar alle grote militaire conflicten van zijn tijd. Al in 1938, na de publicatie van zijn foto’s van de Spaanse Burgeroorlog, riep de Britse Picture Post hem uit tot ‘the greatest war photographer in the world’. Capa fotografeerde gevechtsacties aan de frontlinies, maar bracht ook het leed van de burgerbevolking in beeld. Als geen ander had hij oog voor de verwoestende invloed van oorlog op het leven van gewone mensen. Zijn foto’s zijn soms hard en confronterend, maar vaker subtiel en ontroerend. Als sociaal bewogen fotograaf én als overtuigd antifascist beschouwde Capa zijn fotografie vooral als een wapen in de strijd tegen onrecht, vervolging en onderdrukking. Zijn grootste wens was, zoals hij zei, ‘een werkloos oorlogsfotograaf te worden’.
De tentoonstelling is samengesteld door MAGNUM, het beroemde fotobureau dat mede door Capa werd opgericht.
Tegelijkertijd in het JHM een tentoonstelling van fotografe Eva Besnyö, net als Capa van Hongaars-joodse afkomst. Als kinderen woonden zij in dezelfde straat in Boedapest. Later, in 1931, kwamen zij elkaar weer tegen in Berlijn. Capa arriveerde in 1931, als politiek vluchteling voor het dictatoriale rechtse bewind van Miklós Horthy in Hongarije. Op aanraden van Besnyö begon hij ook te fotograferen en hij kreeg van haar een introductie bij fotopersbureau Dephot. Het werd de start van zijn glansrijke carrière als fotojournalist.
Vanaf 23 februari tot en met 20 mei 2007, dagelijks van 11.00-17.00 uur.
Joods Historisch Museum
Nieuwe Amstelstraat 1
Amsterdam
ANP introduceert fair-tradefotografie
Het Algemeen Nederlands Persbureau (ANP) in Rijswijk begint onder de naam World Portraits met fair-tradefotografie. De nieuwsorganisatie maakt portretten van bewoners uit alle niet-Westerse landen en betaalt hen daarvoor.
Dat gebeurt nu vaak niet. "We worden de Max Havelaar in fotografie", zegt directeur Bas van Beek. In het Westen mag het dan vanzelfsprekend zijn geld te krijgen voor het verlenen van diensten voor het oog van de camera, in niet-Westerse landen is dat niet gebruikelijk. Van Beek verkocht ooit voor reclamedoeleinden een portretfoto van een Indiër aan een bank.
Van Beek: "Later hoorde ik dat die man daar nooit voor was betaald." Het was voor hem aanleiding een organisatie op te zetten die daar verandering in wil aanbrengen. Met deze Stichting DOEN is het idee ontstaan een collectie portretten op te bouwen van in eerste instantie mensen uit niet-Westerse landen.
Van zwerver tot politicus, iedere gefotografeerde krijgt allereerst wat handgeld (10 tot 15 euro), maar vervolgens wordt hij of zij ook betaald als de foto wordt verkocht. Stichting DOEN steunt het idee van World Portraits omdat zij het portretrecht als een basisrecht van mensen beschouwt. DOEN verleent daarom een startsubsidie aan ANP Photo om het project uit te voeren. "De gefotografeerde krijgt 20 procent, de fotograaf 40 procent en de organisatie ANP Photo Foundation ook 40 procent. Met dat geld worden nieuwe projecten opgestart. De organisatie heeft geen winstoogmerk", aldus Van Beek.
Fotografen en producers worden ter plekke aangezocht om ook op die manier mensen financieel te ondersteunen. "We hebben al een fotograaf in de sloppenwijken van Nairobi die voor ons werkt." Ook eigen ANP-fotografen worden ingezet. Zo maakte Zilveren Camera-winnaar Robin Utrecht afgelopen najaar een serie portretten van bewoners uit Colombia, Peru en Bolivia. Verder zijn er al foto's gemaakt van mensen in Burkina Faso, Ghana, Senegal, Mongolië, Nigeria, Roemenië en Bangladesh.
"De wereld in portretten", schetst de initiatiefnemer de gedachte achter de foundation. Prinses Máxima presenteert op 5 maart in het Museon in Den Haag het initiatief. Tegelijkertijd is er een expositie van 'een wereld in portretten'.
Bron: ANP.
Dat gebeurt nu vaak niet. "We worden de Max Havelaar in fotografie", zegt directeur Bas van Beek. In het Westen mag het dan vanzelfsprekend zijn geld te krijgen voor het verlenen van diensten voor het oog van de camera, in niet-Westerse landen is dat niet gebruikelijk. Van Beek verkocht ooit voor reclamedoeleinden een portretfoto van een Indiër aan een bank.
Van Beek: "Later hoorde ik dat die man daar nooit voor was betaald." Het was voor hem aanleiding een organisatie op te zetten die daar verandering in wil aanbrengen. Met deze Stichting DOEN is het idee ontstaan een collectie portretten op te bouwen van in eerste instantie mensen uit niet-Westerse landen.
Van zwerver tot politicus, iedere gefotografeerde krijgt allereerst wat handgeld (10 tot 15 euro), maar vervolgens wordt hij of zij ook betaald als de foto wordt verkocht. Stichting DOEN steunt het idee van World Portraits omdat zij het portretrecht als een basisrecht van mensen beschouwt. DOEN verleent daarom een startsubsidie aan ANP Photo om het project uit te voeren. "De gefotografeerde krijgt 20 procent, de fotograaf 40 procent en de organisatie ANP Photo Foundation ook 40 procent. Met dat geld worden nieuwe projecten opgestart. De organisatie heeft geen winstoogmerk", aldus Van Beek.
Fotografen en producers worden ter plekke aangezocht om ook op die manier mensen financieel te ondersteunen. "We hebben al een fotograaf in de sloppenwijken van Nairobi die voor ons werkt." Ook eigen ANP-fotografen worden ingezet. Zo maakte Zilveren Camera-winnaar Robin Utrecht afgelopen najaar een serie portretten van bewoners uit Colombia, Peru en Bolivia. Verder zijn er al foto's gemaakt van mensen in Burkina Faso, Ghana, Senegal, Mongolië, Nigeria, Roemenië en Bangladesh.
"De wereld in portretten", schetst de initiatiefnemer de gedachte achter de foundation. Prinses Máxima presenteert op 5 maart in het Museon in Den Haag het initiatief. Tegelijkertijd is er een expositie van 'een wereld in portretten'.
Bron: ANP.
Jerry Lampen in NPS Arena
Het tv-programma NPS Arena staat deze zondag in het teken van World Press Photo. Te gast is het enige Nederlandse jurylid van World Press Photo, Reuters-fotograaf Jerry Lampen. Daarnaast zit fotograaf Joris van Bennekom aan tafel, specialist in het fotograferen van podiumkunst.
Ook gaat verslaggever Andrew Makkinga kijken bij fotolab Kleurgamma om te zien hoe de winnnede foto's van World Press Photo afgedrukt worden.
Nederland 2, rond 17.40.
Het programmaonderdeel over World Press Photo en Kleurgamma is op de NPS-site te bekijken.
Ook gaat verslaggever Andrew Makkinga kijken bij fotolab Kleurgamma om te zien hoe de winnnede foto's van World Press Photo afgedrukt worden.
Nederland 2, rond 17.40.
Het programmaonderdeel over World Press Photo en Kleurgamma is op de NPS-site te bekijken.
Labels: Jerry Lampen, World Press Photo